امکان خرید آنلاین با احراز هویت بیومتریک گوگل پلی 
قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی در رقابت های آسیایی باحمایت همراه اول 
امضای قرارداد توسعه زیرساخت شهر هوشمند بین ایرانسل و قائمشهر 
موبایل های گوگل به اینترنت ماهواره ای متصل می شوند 
سئو بوی: اینترنت ثابت می تواند محدود به یک محدوده جغرافیایی خاص باشد که اینترنت های ADSL، VDSL و FTTX را شامل می شود یا سرویس های ثابت بی سیم که انواع وایمکس و TD-LTE را ارائه می دهند که قابلیت اتصال بی سیم را دارند و می توان با مقایسه خاصیت های ارائه شده، به شرکت های دارنده پروانه FCP برای دریافت هر یک از این خدمات رجوع کرد.
به گزارش سئو بوی به نقل از ایسنا، انواع سرویس های موجود اینترنت در ایران، به علت داشتن خصوصیت های متمایز از هم، برای کاربران با شرایط مکانی و موقعیتی متفاوت عرضه می شود. سرویس های پرسرعت فراهم شده از سرویس های ثابت تا نقطه به نقطه و درنهایت همراه را شامل می شوند که هر سرویس هم در خود دارای انواع مختلفی سرویس های متمایز از هم است که کاربران اینترنتی بسته به شرایط و نیاز خود می توانند مناسب ترین سرویس را انتخاب کنند.
در سال های گذشته با عنایت به تعداد زیاد شرکت های عرضه دهنده خدمات ارتباطی بخصوص خدمات پهنای باند و ADSL در کشور، در چارچوب مجوزهای ISP/ISDP یا PAP سازمان تنظیم مقررات رادیویی ایران بعنوان مرجع صدور پروانه های ارتباطی و مخابراتی در ایران، تصمیم به ساماندهی و تجمیع این تعداد زیاد از اپراتورها و عرضه دهندگان خدمات ارتباط ثابت در زمینه های ارتباط تلفن ثابت یا پهنای باند اینترنت گرفت. حاصل این کار عرضه دو نوع پروانه/مجوز به نامهای پروانه عرضه خدمات ارتباطی ثابت (ServCo) و پروانه/مجوز ایجاد و بهره برداری از شبکه ارتباطات ثابت (FCP) است.
شرکت های SERVCO توزیع کننده اینترنت به مصرف کننده نهایی هستند، چون که برای عرضه خدمات اینترنتی باید از شبکه ارتباطی میزبان استفاده کنند. شرکت هایی که دارای پروانه SERVCO باشند، امکان ایجاد شبکه ارتباطی خاص خویش را ندارند و باید بر بستر یک شبکه ارتباطی میزبان به عرضه خدمات اینترنت پرسرعت یا تلفن ثابت و دیگر خدمات بپردازند. طبق تعریف سازمان تنظیم مقررات این شرکت ها، وظیفه عرضه خدمات محتوایی، ارتباطی، انتقال داده و ارزش افزوده به مشترکین بر بستر شبکه مبحث پروانه اپراتور میزبان را دارند.
شرکت های دارنده پروانه FCP از ادغام شرکت هایی که مجوز ISDP (توزیع پهنای باند اینترنت) و مجوز PSTN (ارائه خدمات تلفن ثابت) داشتند، به وجود آمدند. واژه FCP مخفف Fixed Communication Provider به معنای تأمین کننده ارتباطات ثابت است، این شرکت ها می توانند هرگونه خدمات ارتباطی و انتقال داده را بر بستر شبکه عرضه کنند و خدماتی از قبیل دسترسی به اینترنت پرسرعت، دسترسی به شبکه ملی اطلاعات، توزیع و فروش پهنای باند اینترنت، عرضه خدمات تلفن ثابت، تلفن مبتنی بر IP یا همان VOIP، خدمات وای فای، فیبر نوری و چند مورد سرویس دیگر را شامل می شوند.
شرکت های تأمین کننده ارتباطات ثابت FCP، به یک مکان مشخص و محدوده جغرافیایی خاص یا بستر فیزیکی محدود هستند و خارج از این محدوده مشخص، امکان استفاده از این سرویس وجود ندارد. هم اکنون ۱۷ شرکت دارنده پروانه ایجاد و بهره برداری از شبکه ارتباطات ثابت (FCP) هستند که لیست آنها در وب سایت سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی آمده است و کاربران با مقایسه تعرفه ها و خدمات این شرکت ها می توانند سرویس مورد نظر خویش را انتخاب کنند.
اینترنت ADSL مخفف Asymmetric Digital Subscriber Line است و جزو قدیمی ترین سرویس های اینترنت در جهان است که با استفاده از خطوط تلفن ثابت و بدون ایجاد مزاحمت برای تماسهای صوتی (اتفاقی که در دایال آپ رخ می داد)، اطلاعات را از مراکز مخابراتی به روی مودم می آورد. اتصال اینترنت ADSL را می توان روی خطوط تلفن ثابت ایجاد کرد و نیازی به کابل کشی و نصب خطوط جدید ندارد. اینترنتADSL، ارزان و نسبت به انواع دیگر اینترنت پهن باند در دسترس و راه اندازی سریع و ساده تری دارد؛ با این حال، محدودیت هایی همچون سرعت دانلود کمتر از ۲۴ مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود کمتر از دو مگابیت روبه روست.
اینترنت VDSL مخفف Very-high-bitrate Digital Subscriber Line و روی بسترهای کابل های شبکه است؛ ازاین رو برخلاف ADSL از خطوط تلفن ثابت شهری برای انتقال اطلاعات استفاده نمی کند و احتیاج به کابل کشی دارد. البته سرعت دانلود روی اینترنت VDSL نزدیک به پنج برابر سرعت دانلود ADSL است و سرعت آپلود آن هم ۱۰ برابر ADSL است.
اینترنت فیبر نوری (FTTx) مبتنی بر کابل های فیبر نوری است و از کابل های مسی یا خطوط تلفن استفاده نمی کند و کابل های فیبر نوری انتقال دهنده اطلاعات هستند. به علت استفاده اینترنت فیبر نوری از سیگنال های نوری، کیفیت و سرعت بیش تری نسبت به ADSL و VDSL دارد و می تواند یک کیفیت و سرعت را بدون در نظر گرفتن فاصله کاربر تا سرویس دهنده ارائه دهد. فیبر نوری می تواند سرعت های دانلود و آپلودی بالغ بر یک گیگابیت عرضه نماید.
یکی دیگر از انواع اینترنت پرسرعت، سرویس های ثابت بی سیم (Fixed Wireless Access) است. شرکت هایی که دارای پروانه FWA هستند انواع وایمکس، TD-LTE و اینترنت نقطه به نقطه بی سیم را عرضه می دهند که همان اینترنت پرسرعت ثابت هستند، با این تفاوت که در همان حوزه مکانی قابلیت اتصال بی سیم را دارند و هم چنین امکان اتصال چند دستگاه، به صورت همزمان را فراهم می کنند.
اینترنت TD-LTE حداکثر سرعت آزمایشگاهی ۱۱۰ مگابیت بر ثانیه را دارد و حداکثر سرعت عملیاتی آن هم، ۴۰ مگابیت بر ثانیه برآورد شده است. محدودیت این سرویس قطع سرویس در صورت جابجایی بین آنتن ها، کاهش کیفیت سرویس با افزایش فاصله کاربر از آنتن و یا وجود اختلال های رادیویی، تعرفه بالاتر به علت نوع سرویس، هزینه نصب و نگهداری بالا و استفاده اختصاصی از فرکانس رادیویی است.
البته مسئولان معتقدند در ۱۰ سال گذشته، اینترنت ثابت رشد کمی داشته و الان رشدش منفی شده است. از طرفی مردم که خواستار دریافت خدمات باکیفیت هستند هم ترجیح می دهند با عنایت به تعرفه پایین موبایل و بهتر بودن سرعت و کیفیت اینترنت اپراتورها، از موبایل استفاده کنند؛ هرچند این مورد در بلند مدت برای ایران خوب نیست و باید چاره ای برای آن اندیشید.
منبع: سئو بوی
به گزارش سئو بوی به نقل از ایسنا، انواع سرویس های موجود اینترنت در ایران، به علت داشتن خصوصیت های متمایز از هم، برای کاربران با شرایط مکانی و موقعیتی متفاوت عرضه می شود. سرویس های پرسرعت فراهم شده از سرویس های ثابت تا نقطه به نقطه و درنهایت همراه را شامل می شوند که هر سرویس هم در خود دارای انواع مختلفی سرویس های متمایز از هم است که کاربران اینترنتی بسته به شرایط و نیاز خود می توانند مناسب ترین سرویس را انتخاب کنند.
در سال های گذشته با عنایت به تعداد زیاد شرکت های عرضه دهنده خدمات ارتباطی بخصوص خدمات پهنای باند و ADSL در کشور، در چارچوب مجوزهای ISP/ISDP یا PAP سازمان تنظیم مقررات رادیویی ایران بعنوان مرجع صدور پروانه های ارتباطی و مخابراتی در ایران، تصمیم به ساماندهی و تجمیع این تعداد زیاد از اپراتورها و عرضه دهندگان خدمات ارتباط ثابت در زمینه های ارتباط تلفن ثابت یا پهنای باند اینترنت گرفت. حاصل این کار عرضه دو نوع پروانه/مجوز به نامهای پروانه عرضه خدمات ارتباطی ثابت (ServCo) و پروانه/مجوز ایجاد و بهره برداری از شبکه ارتباطات ثابت (FCP) است.
شرکت های SERVCO توزیع کننده اینترنت به مصرف کننده نهایی هستند، چون که برای عرضه خدمات اینترنتی باید از شبکه ارتباطی میزبان استفاده کنند. شرکت هایی که دارای پروانه SERVCO باشند، امکان ایجاد شبکه ارتباطی خاص خویش را ندارند و باید بر بستر یک شبکه ارتباطی میزبان به عرضه خدمات اینترنت پرسرعت یا تلفن ثابت و دیگر خدمات بپردازند. طبق تعریف سازمان تنظیم مقررات این شرکت ها، وظیفه عرضه خدمات محتوایی، ارتباطی، انتقال داده و ارزش افزوده به مشترکین بر بستر شبکه مبحث پروانه اپراتور میزبان را دارند.
شرکت های دارنده پروانه FCP از ادغام شرکت هایی که مجوز ISDP (توزیع پهنای باند اینترنت) و مجوز PSTN (ارائه خدمات تلفن ثابت) داشتند، به وجود آمدند. واژه FCP مخفف Fixed Communication Provider به معنای تأمین کننده ارتباطات ثابت است، این شرکت ها می توانند هرگونه خدمات ارتباطی و انتقال داده را بر بستر شبکه عرضه کنند و خدماتی از قبیل دسترسی به اینترنت پرسرعت، دسترسی به شبکه ملی اطلاعات، توزیع و فروش پهنای باند اینترنت، عرضه خدمات تلفن ثابت، تلفن مبتنی بر IP یا همان VOIP، خدمات وای فای، فیبر نوری و چند مورد سرویس دیگر را شامل می شوند.
شرکت های تأمین کننده ارتباطات ثابت FCP، به یک مکان مشخص و محدوده جغرافیایی خاص یا بستر فیزیکی محدود هستند و خارج از این محدوده مشخص، امکان استفاده از این سرویس وجود ندارد. هم اکنون ۱۷ شرکت دارنده پروانه ایجاد و بهره برداری از شبکه ارتباطات ثابت (FCP) هستند که لیست آنها در وب سایت سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی آمده است و کاربران با مقایسه تعرفه ها و خدمات این شرکت ها می توانند سرویس مورد نظر خویش را انتخاب کنند.
اینترنت ADSL مخفف Asymmetric Digital Subscriber Line است و جزو قدیمی ترین سرویس های اینترنت در جهان است که با استفاده از خطوط تلفن ثابت و بدون ایجاد مزاحمت برای تماسهای صوتی (اتفاقی که در دایال آپ رخ می داد)، اطلاعات را از مراکز مخابراتی به روی مودم می آورد. اتصال اینترنت ADSL را می توان روی خطوط تلفن ثابت ایجاد کرد و نیازی به کابل کشی و نصب خطوط جدید ندارد. اینترنتADSL، ارزان و نسبت به انواع دیگر اینترنت پهن باند در دسترس و راه اندازی سریع و ساده تری دارد؛ با این حال، محدودیت هایی همچون سرعت دانلود کمتر از ۲۴ مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود کمتر از دو مگابیت روبه روست.
اینترنت VDSL مخفف Very-high-bitrate Digital Subscriber Line و روی بسترهای کابل های شبکه است؛ ازاین رو برخلاف ADSL از خطوط تلفن ثابت شهری برای انتقال اطلاعات استفاده نمی کند و احتیاج به کابل کشی دارد. البته سرعت دانلود روی اینترنت VDSL نزدیک به پنج برابر سرعت دانلود ADSL است و سرعت آپلود آن هم ۱۰ برابر ADSL است.
اینترنت فیبر نوری (FTTx) مبتنی بر کابل های فیبر نوری است و از کابل های مسی یا خطوط تلفن استفاده نمی کند و کابل های فیبر نوری انتقال دهنده اطلاعات هستند. به علت استفاده اینترنت فیبر نوری از سیگنال های نوری، کیفیت و سرعت بیش تری نسبت به ADSL و VDSL دارد و می تواند یک کیفیت و سرعت را بدون در نظر گرفتن فاصله کاربر تا سرویس دهنده ارائه دهد. فیبر نوری می تواند سرعت های دانلود و آپلودی بالغ بر یک گیگابیت عرضه نماید.
یکی دیگر از انواع اینترنت پرسرعت، سرویس های ثابت بی سیم (Fixed Wireless Access) است. شرکت هایی که دارای پروانه FWA هستند انواع وایمکس، TD-LTE و اینترنت نقطه به نقطه بی سیم را عرضه می دهند که همان اینترنت پرسرعت ثابت هستند، با این تفاوت که در همان حوزه مکانی قابلیت اتصال بی سیم را دارند و هم چنین امکان اتصال چند دستگاه، به صورت همزمان را فراهم می کنند.
اینترنت TD-LTE حداکثر سرعت آزمایشگاهی ۱۱۰ مگابیت بر ثانیه را دارد و حداکثر سرعت عملیاتی آن هم، ۴۰ مگابیت بر ثانیه برآورد شده است. محدودیت این سرویس قطع سرویس در صورت جابجایی بین آنتن ها، کاهش کیفیت سرویس با افزایش فاصله کاربر از آنتن و یا وجود اختلال های رادیویی، تعرفه بالاتر به علت نوع سرویس، هزینه نصب و نگهداری بالا و استفاده اختصاصی از فرکانس رادیویی است.
البته مسئولان معتقدند در ۱۰ سال گذشته، اینترنت ثابت رشد کمی داشته و الان رشدش منفی شده است. از طرفی مردم که خواستار دریافت خدمات باکیفیت هستند هم ترجیح می دهند با عنایت به تعرفه پایین موبایل و بهتر بودن سرعت و کیفیت اینترنت اپراتورها، از موبایل استفاده کنند؛ هرچند این مورد در بلند مدت برای ایران خوب نیست و باید چاره ای برای آن اندیشید.
منبع: سئو بوی
