گزارش سئو بوی؛ حملات سایبری چه آورده ای برای دولت ها دارد

سئو بوی: با توسعه بیش از پیش فناوری های نوظهور، دولت ها در سرتاسر جهان بطور فزاینده ای عملیات سایبری را به عنوان ابزاری راهبردی برای پیشبرد اهداف و منافع بین المللی خود مورد استفاده قرار می دهند.
به گزارش سئو بوی به نقل از مهر؛ با توسعه بیش از پیش فناوری های نوظهور و به تبع آن گسترش مخاطرات سایبری، دولت ها در سراسر دنیا بطور فزاینده ای عملیات سایبری را به عنوان ابزاری استراتژیک برای پیشبرد اهداف و منافع بین المللی خود مورد استفاده قرار می دهند. این فعالیت ها طیف گسترده ای از اقدامات، از جاسوسی و سرقت داده ها گرفته تا حملات مستقیم به زیرساخت ها و اختلال در خدمات کلیدی را شامل می شوند. در این گزارش به تحلیل و بررسی کم و کیف استفاده دولت ها از حملات سایبری و هک در جهت پیشبرد اهداف و تامین منافع پرداخته می شود.

اهداف استراتژیک عملیات سایبری به طور کلی، می توان اهداف اساسی حملات سایبری دولتی در عصر فعلی را موارد زیر دانست: جاسوسی: جاسوسی سایبری به دولت ها این امکان را می دهد که اطلاعات مربوط به قابلیت های نظامی، اهداف دیپلماتیک، مزیت های اقتصادی و نوآوری های فناورانه دیگر کشورها را جمع آوری کنند و مورد استفاده قرار دهند. عملیات نفوذ: خیلی از دولت های متخاصم از ابزارهای سایبری برای دستکاری اطلاعات و تأثیرگذاری بر افکار عمومی یا فرآیندهای سیاسی، بوسیله پلت فرم های اجتماعی استفاده می نمایند. خرابکاری: با افزایش وابستگی صنایع و زیرساخت های حیاتی کشورها به فناوری های دیجیتال، دولت های جهان می توانند از حملات سایبری برای حمله به زیرساخت های حیاتی مانند شبکه های برق یا سیستم های مالی در جهت تضعیف دشمن و ایجاد اختلال استفاده نمایند. آماده سازی زمینه نبرد: در میدان نبرد و در صورت بروز درگیری های نظامی میان کشورها، قابلیت های سایبری به طور معمول برای ایجاد اختلال در ارتباطات و سیستم های فرماندهی و کنترل دشمن مورد استفاده قرار می گیرند. دستیابی به منافع اقتصادی: دراین میان، برخی دولت ها نیز با تجهیز نیروهای سایبری و عملیات مخرب سایبری، در پی سرقت مالکیت معنوی بوسیله ابزارهای سایبری هستند؛ فرایندی که مزایای اقتصادی بسیاری برای مهاجمان در پی دارد. مزایای عملیات سایبری برای دولت ها اجرای عملیات سایبری از طرف دولت ها، به علت فقدان قوانین بازدارنده و کارآمد جهانی و تبعات متناسب بین المللی با سطح حمله، مزایای بسیاری برای دولت ها دارد. همچون این مزایای پرشمار می توان به ناشناس بودن، هزینه اندک، دامنه و دسترسی گسترده به اهداف، انکارپذیری و دشواری اثبات و دقت بالا اشاره نمود. حملات سایبری دولتی عموماً و به لطف ماهیت فضای مجازی بصورت ناشناس اجرا می شوند و همین مورد نسبت دادن حمله به یک بازیگر خاص را دشوار می کند. از طرفی، می توان حملات سایبری را با هزینه و خطرات کمتری در مقایسه با عملیات نظامی سنتی اجرا کرد. همین طور با اتصال و بهم پیوستگی فضای مجازی، قابلیت های سایبری توسط مرزهای جغرافیایی محدود نمی شوند و این امر به کشورها اجازه می دهد تا بتوانند در هر نقطه از جهان زیرساخت ها را هدف قرار دهند. از طرفی، پیچیدگی نسبت دادن حملات سایبری امکان انکار اجرای عملیات را برای دولت ها فراهم می کند؛ امری که می تواند خطر تلافی و اقدامات متقابل از طرف کشور خسارت دیده را کم کند. علاوه بر همه موارد ذکر شده، دقت بالای حملات نیز مزیت دیگر عملیات مخرب سایبری برای دولت ها به حساب می آید. حملات سایبری می توانند بسیار هدفمند باشند و تنها سیستم ها یا شبکه های مورد نظر را بدون لطمه فیزیکی گسترده تحت تأثیر قرار دهند. نمونه هایی از فعالیتهای سایبری تحت حمایت دولت ها با توجه به اهداف کلان کشورها و مزایایی که برای عملیات سایبری دولتی برشمرده شد، می توان نتیجه گرفت که حملات سایبری، در مقطع فعلی به ابزاری کلیدی برای پیشبرد اهداف دولت های بزرگ و قدرتمند جهان بدل شده است. در ادامه به اتهامات سایبری برجسته مطرح شده مقابل برخی کشورها، می پردازیم. آمریکا و رژیم صهیونیستی: طبق گزارش های انتشار یافته در سال ۲۰۱۰ میلادی، ایالات متحده آمریکا و رژیم صهیونیستی، از سال ۲۰۰۵، با هدف لطمه رساندن به تأسیسات و ایجاد اختلال در برنامه هسته ای کشورمان، ویروس استاکس نت را توسعه داده و وارد زیرساخت هسته ای ایران کرده اند. در اواخر ماه می سال ۲۰۱۲ رسانه های آمریکایی طی گزارش هایی اعلام نمودند که توسعه و استقرار استاکس نت با دستور مستقیم باراک اوباما، رییس جمهور وقت آمریکا، صورت گرفته است. روسیه: دولت روسیه در طول سالهای اخیر، بارها از طرف مقامات آمریکایی به مداخله در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ این کشور بوسیله ابزارهای سایبری همچون هک سازمان های سیاسی و انتشار اطلاعات نادرست و اخبار جعلی متهم شده است. چین: دولت چین نیز یکی از اسامی پرتکرار در فهرست متهمات اجرای حملات سایبری دولتی به حساب می آید. این کشور پیش از این بارها به جاسوسی سایبری در راستای سرقت مالکیت معنوی از شرکتها و دولت های غربی متهم شده است. برمبنای ادعاهای مطرح شده، پکن از این ابزار به عنوان راهی برای دستیابی به فناوری های راهبردی و کسب مزیت صنعتی استفاده می نماید. کره شمالی: علاوه بر موارد ذکر شده، دولت کره شمالی نیز همیشه یکی از متهمان اصلی حملات سایبری دولتی در سطح جهان به حساب می آید. برمبنای ادعای خیلی از کارشناسان، این کشور با هدف سرقت وجوه از مؤسسات مالی و مبادلات ارزهای دیجیتال در جهت پشتیبانی از اقتصاد خود مبادرت به اجرای عملیات سایبری مخرب و در مقیاس گسترده می کند. قوانین و هنجارهای بین المللی همانطور که قبل تر نیز ذکر شد، هم اکنون، هنوز چارچوب حقوقی بین المللی جامع و کارآمدی برای برخورد با حملات سایبری دولتی وجود ندارد و همچنان مقررات بین المللی موجود در رویارویی با عملیات سایبری اعمال می شود؛ امری که به جهت خاصیت های این نوع حملات همچون ناشناسی و انکارپذیری، چندان کارآمد و مؤثر نیستند. بنابراین، دولت های جهان در مقطع فعلی و بمنظور بهبود وضعیت امنیت سایبری خود تنها می توانند به عقد توافق نامه ها و معاهدات بین المللی اکتفا کنند. ملاحظات اخلاقی و استراتژیک بااینکه دیدگاه های رئالیستی به روابط بین الملل، حملات سایبری را ابزاری برای پیشبرد اهداف و افزایش امنیت ملی کشورها قلمداد می کنند، اما بی گمان اجرای چنین عملیاتی، دارای ملاحظات و چالش های اخلاقی و استراتژیک بی شماری است. حملات سایبری می تواند بطور ناخواسته بر زیرساخت ها و خدمات غیرنظامی تأثیر بگذارد و منجر به نگرانی های اخلاقی در مورد استفاده از آنها و تأثیرشان بر زندگی غیرنظامیان شود. این دست حملات همین طور می تواند درگیری ها را تشدید کنند و پاسخ های نظامی متعارف شدید کشورهای لطمه دیده را در پی داشته باشند. از همین روی، می توان این نوع اقدامات را عاملی در راستای تشدید ناامنی جهانی و تهدیدی برای ثبات جهان دانست. علاوه بر این، استفاده از حملات سایبری ازطریق یک دولت می تواند رویه ای برای سایرین ایجاد نماید و بطور بالقوه منجر به افزایش فعالیتهای سایبری تحت حمایت دولت در سطح جهانی شود. بی گمان نتیجه رشد نگران کننده این قبیل فعالیت ها و تمرکز بر قابلیت های سایبری تهاجمی جهان را به ناامنی و جنگ نزدیک خواهد نمود. جمع بندی در دنیای به هم پیوسته امروزی، استفاده از حملات سایبری و هک به ابزاری رایج برای دولت ها برای پیشبرد اهداف و منافع بین المللی خود تبدیل گشته است. در چنین شرایطی، دولت ها با انگیزه های مختلفی همچون جمع آوری اطلاعات، جاسوسی، مختل کردن زیرساخت های حیاتی یا خرابکاری در کشورهای رقیب، به حملات سایبری متوسل می شوند. از طرفی، مؤلفه هایی چون ناشناس بودن و انکارپذیری حملات بواسطه ماهیت فضای مجازی، این دست اقدامات را به حوزه ای جذاب برای فعالیتهای تحت حمایت دولت ها تبدیل می کند. بی گمان استفاده از حملات سایبری در تعاملات بین المللی کشورها، نگرانی های اخلاقی بسیاری را در مورد قانونی و اخلاقی بودن چنین اقداماتی برانگیخته و این حوزه را به عرصه بحث کارشناسان و متخصصان بدل کرده است. این در شرایطی است که قوانین و قوانین بین المللی درباره ی جنگ سایبری هنوز درحال تدوین و تکامل هستند و تلاش هایی برای ایجاد هنجارها و دستورالعمل های رفتار دولت ها در فضای سایبری در حال انجام می باشد. با این حال، فقدان قوانین جامع و مؤثر حوزه جنگ سایبری چالش هایی را برای سیاست گذاران بوجود می آورد و پرسش هایی را در مورد مسئولیت پذیری دولت های فعال در حملات سایبری شکل می دهد. در نهایت، با ادامه پیشرفت فناوری، انتظار می رود که چشم انداز جنگ سایبری تکامل یابد و فرصت ها و چالش های جدیدی را برای دولت های سراسر دنیا ایجاد نماید. در چنین وضعیتی، پیوستگی فزاینده زیرساخت های حیاتی و گسترش قابلیت های سایبری دولت ها، روز به روز بر نگرانی ها در مورد خطرات بالقوه تشدید تنش در فضای سایبری می افزاید و پیش بینی می شود که استفاده از حملات سایبری به عنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف دولت ها در آینده رواج بیشتری یابد؛ برای اینکه دولت ها بدنبال کسب مزیت رقابتی در عرصه دیجیتال هستند. از همین روی، اتکای فزاینده به فضای سایبری برای فعالیتهای اقتصادی، نظامی و سیاسی، اهمیت امنیت سایبری و انعطاف پذیری در مقابل تهدیدات نوظهور را بیش از پیش برجسته می سازد.