به دلایل امنیتی؛ پاکستان فیلترینگ ایکس را تایید کرد 
امکان خرید آنلاین با احراز هویت بیومتریک گوگل پلی 
قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی در رقابت های آسیایی باحمایت همراه اول 
امضای قرارداد توسعه زیرساخت شهر هوشمند بین ایرانسل و قائمشهر 
به گزارش سئو بوی، چشم انداز استفاده از پلت فرم های دیجیتال در مدیریت محیط زیست نشان داده است توسعه این پلت فرم ها سبب کسب درآمد برای جوامع محلی و ذی نفعان و برقراری ارتباطی سالم با محیط زیست برای مردم می شود.
به گزارش سئو بوی به نقل از مهر، یکی از معضلات اصلی محیط زیست در عصر حاضر افزایش بی رویه پسماند است. آمار فائو نشان داده است که در سطح جهانی، یک سوم غذای ساخته شده برای تغذیه انسان هدر می رود که بالغ بر ۳/۱ میلیارد تن در سال است. به علاوه متوسط مقدار کربن هدر رفت مواد غذایی در حدود ۴/۴ گیگاتن دی اکسید کربن در هر سال است که نزدیک به نرخ تولید کل گازهای گلخانه ای است. درحالی که تولید پسماند غذایی در تمام مراحل زنجیره تأمین مواد غذایی در کشورهای توسعه یافته رخ می دهد، اما مراحل بعدی (به عنوان مثال: مصرف خانوارها) بیش ترین سهم را در تولید پسماند دارند. بعنوان مثال Marthinsen و همکاران (۲۰۱۲) تخمین زدند که بخش مهمانداری و هتلداری در چهار کشور اسکاندیناوی (دانمارک، فنلاند، نروژ و سوئد) سالانه ۶۸۰، ۰۰۰ تن پسماند غذایی تولید می کند. داده ها نشان داده است که کشورهای توسعه یافته سرانه بالاتری از کشورهای درحال توسعه در مسائل در ارتباط با مواد غذایی دارند. گزارش مطالعه فائو بیان می کند که مقدار غذایی که هدر می رود به اندازه ای است که می تواند به ۸۰۰ میلیون فقیر در جهان برسد. بعنوان مثال: کشور اندونزی دومین تولیدکننده بزرگ پسماند غذایی در جهان است که سالانه ۱۳ میلیون تن زیاله تولید می کند که با این حجم از هدر رفت غذا میتوان به ۲۸ میلیون نفر مواد غذایی رساند. بر مبنای گزارشی که توسط پژوهشگاه فضای مجازی گردآوری شده است، ایران هم همچون کشورهایی است که هرساله درصد بالایی از مواد غذایی تولیدی در آن هدر می رود. طبق برآوردهای فائو هرروز به ازای هر نفر ۱۳۴ کیلوکالری غذا در ایران به هدر می رود. گفته می شود ۳۵ درصد محصولات کشاورزی تولیدی در ایران هدر می رود. بر این اساس از ۱۰۰ میلیون تن محصول کشاورزی تولیدی در کشور ۳۵ میلیون تن در سال دور ریخته می شود. این رقم معادل غذای ۱۵ میلیون نفر است. در این حوزه میتوان به ۳۰ درصد ضایعات در نان، ۲۵ تا ۳۰ (و حتی ۵۰) درصد ضایعات در میوه و سبزی ها، ۱۰ درصد ضایعات در برنج، ۲۵ درصد ضایعات در خرما و … اشاره نمود. سهم ایران از کل غذایی که هرسال در جهان به هدر می رود ۷/۲ درصد اعلام شده است. ضرر مالی وارده به کشورهای مختلف از راه هدر رفت غذا چقدر است؟ بر اساس گزارش فائو متوسط هزینه مستقیم هدر رفتن مواد غذایی در هر سال ۱ تریلیون دلار در سراسر جهان برآورد می شود. بعنوان مثال: اندونزی سالانه حدود ۱۳ میلیون تن پسماند تولید می کند که ضرر مالی وارده به این کشور از این طریق حدود ۲ میلیارد دلار ارزیابی شده است. مطالعات صنعتی نشان داده است که ضایعات غذایی به وجود آورنده یک فرصت سود ۱۸ میلیارد دلاری برای خرده فروشان مواد غذایی است و خرده فروشان قادر به کسب به صورت میانگین ۵ دلار در ازای هر ۱ دلار سرمایه گذاری در کاهش ضایعات مواد غذایی هستند. بررسی نمونه های موفق استفاده از پلت فرم دیجیتال در ارتباط با مدیریت پسماند پیشرفت فناوری امری اجتناب ناپذیر است که بشر همواره به الاجبار یا به اختیار با آن همراه می شود. این سوالات که چشم انداز استفاده از پلت فرم های دیجیتال در مدیریت محیط زیست چگونه است؟ و تقاضای آن در آینده چقدر خواهد بود؟ زمینه فعالیتهای آن تا کجا پیش خواهد رفت سؤالاتی است که از راه مطالعه مقالات و پژوهش های روز و بررسی روند مدیریتی دولت ها تا حدود زیادی قابل حدس است. در ادامه به بررسی نمونه های از دستاورد و پژوهش کشورهای مختلف در زمینه استفاده از پلت فرم های دیجیتال و اینترنت اشیا در مدیریت پسماند و بازیافت آن خواهیم پرداخت، که به ترتیب شامل موارد زیر است: ۱. مدلهای کسب و کار مبتنی بر پلتفرم: در نمونه اول بررسی شده است که چگونه مدلهای تجاری مبتنی بر پلت فرم می توانند به پایداری در محیط زیست کمک کنند چون که پسماند غذایی چالشی برای رشد پایدار در شرکت هایی است که در قسمت خدمات غذایی در کشورهای توسعه یافته فعالیت می نمایند. یافته ها نشان داده که شبکه ارزشی (کاربر، تولیدکننده و پشتیبانی شبکه) و گزاره ارزش پایدار (ابعاد اقتصادی، محیطی و اجتماعی) بعنوان عناصر کلیدی برای پرداختن به پایداری در پلت فرم های مبتنی بر کسب و کار است. پلت فرم های دیجیتال (مانند برنامه های کاربردی آنلاین و سیستم های گزارش دهی داخلی) فرصت های زیادی را فراهم می کنند که شامل استفاده کارآمدتر از منابع طبیعی و روش های کاهش هزینه های در رابطه با پسماند هستند. بااین حال، مطالعات تجربی بر روی پلت فرم های دیجیتال کمیاب هستند، چونکه مساله ای جدید است و دستیابی به داده های مرتبط مشکل است. در کسب و کار پایدار مبتنی بر پلتفرم، گزاره ارزش با جنبه های اقتصادی، محیطی و اجتماعی پایداری درهم تنیده شده اند. یافته ها نشان داده است که بعد اقتصادی بر کاهش هزینه ها، ایجاد درآمد از پسماند، افزایش دیده شدن برند شرکت ها و رستوران ها و یافتن مشتریان جدید تمرکز دارد. بعد محیطی شامل توجه به استفاده کارآمدتر از منابع طبیعی و درنتیجه کاهش گازهای مضر برای محیط زیست از پسماند است و بعد اجتماعی حول برابری و عدالت برای گروههای ذی نفع مختلف می چرخد و آگاهی در مورد مساله پسماند غذا در جامعه را زیاد می کند. ۲. بازیابی پسماند غذایی در مورد نمونه بعدی یک چاره نوآورانه مبتنی بر پلت فرم است که برای حل مشکلات ضایعات غذایی در کشور اندونزی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داده است که از آنجایکه هنوز افراد زیادی در اندونزی هستند که در خط فقر بسر می برند و نمی توانند روزانه غذای کافی بخورند و از سویی دیگر اندونزی به علت سرانه ی مصرف مواد غذایی رتبه دوم را دارد. این چاره نوآورانه مبتنی بر پلت فرم جهت کمک به پخش غذا در اندونزی با توزیع بهتر و ایجاد یک دسترسی غذای عادلانه تر به مردم فقیر و تغذیه ضعیف در کودکان، به وجود آمد. ۳. بستر اینترنت اشیا برای تشویق بازیافت در یک شهر هوشمند در نمونه ای دیگر استفاده از پلت فرم اینترنت اشیا برای تشویق بازیافت در یک شهر هوشمند است. شهرها به منبعی پایان ناپذیر از داده های تولیدی تبدیل گشته اند که بعد از پردازش، به اطلاعات مفیدی برای تصمیم گیری و بهبود فرآیندهای انجام شده در آن تبدیل می شوند. در این مجموعه از فرآیندها، فرآیندهای بهینه سازی مسیرهای جمع آوری پسماند برجسته شده اند. این اطلاعات همینطور امکان ایجاد مکانیسم هایی را فراهم می آورد تا شهروندان را برای بازیافت پسماند تشویق کنند. بنابراین، در این نوع پلتفرم، یک پلت فرم اینترنت اشیا برپایه مدلی از عوامل عرضه شده است که امکان جذب، تحلیل و تصمیم گیری برای تشویق فرایند بازیافت پسماند در شهر را فراهم می آورد و همینطور امکان ایجاد مسیرهای بهینه برای جمع آوری پسماند با عنایت به وضعیت اشغال کانتینرها را فراهم می آورد. گروه کشاورزی و منابع طبیعی دیجیتال پژوهشگاه فضای مجازی در جمع بندی این گزارش تاکید کرده است: استفاده از پلت فرم های دیجیتال می توانند ما را در رسیدن به مدیریتی سریع و در دسترس برای همگان در ارتباط با پسماند بخصوص دورریز مواد غذایی یاری کنند. در ایران یکی از دلایل ایجاد مشکلات محیط زیستی نبود آگاهی جمعی و استفاده نادرست از خدمات اکوسیستم هاست. از این رو با استفاده از پلت فرم های دیجیتال میتوان آموزش محیط زیست را در سطوح شهری و روستایی در میان جوامع محلی افزایش داد چون که دسترسی به اینترنت در اغلب نقاط ایران فراهم است و استفاده از پلت فرم ها را بسیار راحتتر خواهد نمود و از راه آن میتوان در مناطق شهری بر روی آموزش تفکیک پسماند از مبدأ، کاهش تولید پسماند و از سویی بازیافت و کمپوست پسماندها به مردم آگاهی بخشی کرد. در جوامع روستایی هم با حضور افراد توانمند و متخصص برای اطلاع رسانی و آموزش در مورد کار با پلت فرم ها دیجیتال در راستاهای حفظ و حراست از ارزش های محیط زیستی و مناطق چهارگانه تحت حفاظت که اغلب در نزدیکی روستاها قرار گرفته اند میتوان از صدمه های وارده به این مناطق کاسته و کسب وکارهای پایدار برای روستاییان از این طریق ایجاد کرد. بعنوان نمونه میتوان از راه پلت فرم های دیجیتال، اکوتوریسم (گردشگری همراه با حفظ محیط زیست) را گسترش داده و سبب کسب درآمد برای جوامع محلی و ذی نفعان و از سویی برقراری ارتباطی سالم با محیط زیست برای مردم شد.
منبع: سئو بوی
به گزارش سئو بوی به نقل از مهر، یکی از معضلات اصلی محیط زیست در عصر حاضر افزایش بی رویه پسماند است. آمار فائو نشان داده است که در سطح جهانی، یک سوم غذای ساخته شده برای تغذیه انسان هدر می رود که بالغ بر ۳/۱ میلیارد تن در سال است. به علاوه متوسط مقدار کربن هدر رفت مواد غذایی در حدود ۴/۴ گیگاتن دی اکسید کربن در هر سال است که نزدیک به نرخ تولید کل گازهای گلخانه ای است. درحالی که تولید پسماند غذایی در تمام مراحل زنجیره تأمین مواد غذایی در کشورهای توسعه یافته رخ می دهد، اما مراحل بعدی (به عنوان مثال: مصرف خانوارها) بیش ترین سهم را در تولید پسماند دارند. بعنوان مثال Marthinsen و همکاران (۲۰۱۲) تخمین زدند که بخش مهمانداری و هتلداری در چهار کشور اسکاندیناوی (دانمارک، فنلاند، نروژ و سوئد) سالانه ۶۸۰، ۰۰۰ تن پسماند غذایی تولید می کند. داده ها نشان داده است که کشورهای توسعه یافته سرانه بالاتری از کشورهای درحال توسعه در مسائل در ارتباط با مواد غذایی دارند. گزارش مطالعه فائو بیان می کند که مقدار غذایی که هدر می رود به اندازه ای است که می تواند به ۸۰۰ میلیون فقیر در جهان برسد. بعنوان مثال: کشور اندونزی دومین تولیدکننده بزرگ پسماند غذایی در جهان است که سالانه ۱۳ میلیون تن زیاله تولید می کند که با این حجم از هدر رفت غذا میتوان به ۲۸ میلیون نفر مواد غذایی رساند. بر مبنای گزارشی که توسط پژوهشگاه فضای مجازی گردآوری شده است، ایران هم همچون کشورهایی است که هرساله درصد بالایی از مواد غذایی تولیدی در آن هدر می رود. طبق برآوردهای فائو هرروز به ازای هر نفر ۱۳۴ کیلوکالری غذا در ایران به هدر می رود. گفته می شود ۳۵ درصد محصولات کشاورزی تولیدی در ایران هدر می رود. بر این اساس از ۱۰۰ میلیون تن محصول کشاورزی تولیدی در کشور ۳۵ میلیون تن در سال دور ریخته می شود. این رقم معادل غذای ۱۵ میلیون نفر است. در این حوزه میتوان به ۳۰ درصد ضایعات در نان، ۲۵ تا ۳۰ (و حتی ۵۰) درصد ضایعات در میوه و سبزی ها، ۱۰ درصد ضایعات در برنج، ۲۵ درصد ضایعات در خرما و … اشاره نمود. سهم ایران از کل غذایی که هرسال در جهان به هدر می رود ۷/۲ درصد اعلام شده است. ضرر مالی وارده به کشورهای مختلف از راه هدر رفت غذا چقدر است؟ بر اساس گزارش فائو متوسط هزینه مستقیم هدر رفتن مواد غذایی در هر سال ۱ تریلیون دلار در سراسر جهان برآورد می شود. بعنوان مثال: اندونزی سالانه حدود ۱۳ میلیون تن پسماند تولید می کند که ضرر مالی وارده به این کشور از این طریق حدود ۲ میلیارد دلار ارزیابی شده است. مطالعات صنعتی نشان داده است که ضایعات غذایی به وجود آورنده یک فرصت سود ۱۸ میلیارد دلاری برای خرده فروشان مواد غذایی است و خرده فروشان قادر به کسب به صورت میانگین ۵ دلار در ازای هر ۱ دلار سرمایه گذاری در کاهش ضایعات مواد غذایی هستند. بررسی نمونه های موفق استفاده از پلت فرم دیجیتال در ارتباط با مدیریت پسماند پیشرفت فناوری امری اجتناب ناپذیر است که بشر همواره به الاجبار یا به اختیار با آن همراه می شود. این سوالات که چشم انداز استفاده از پلت فرم های دیجیتال در مدیریت محیط زیست چگونه است؟ و تقاضای آن در آینده چقدر خواهد بود؟ زمینه فعالیتهای آن تا کجا پیش خواهد رفت سؤالاتی است که از راه مطالعه مقالات و پژوهش های روز و بررسی روند مدیریتی دولت ها تا حدود زیادی قابل حدس است. در ادامه به بررسی نمونه های از دستاورد و پژوهش کشورهای مختلف در زمینه استفاده از پلت فرم های دیجیتال و اینترنت اشیا در مدیریت پسماند و بازیافت آن خواهیم پرداخت، که به ترتیب شامل موارد زیر است: ۱. مدلهای کسب و کار مبتنی بر پلتفرم: در نمونه اول بررسی شده است که چگونه مدلهای تجاری مبتنی بر پلت فرم می توانند به پایداری در محیط زیست کمک کنند چون که پسماند غذایی چالشی برای رشد پایدار در شرکت هایی است که در قسمت خدمات غذایی در کشورهای توسعه یافته فعالیت می نمایند. یافته ها نشان داده که شبکه ارزشی (کاربر، تولیدکننده و پشتیبانی شبکه) و گزاره ارزش پایدار (ابعاد اقتصادی، محیطی و اجتماعی) بعنوان عناصر کلیدی برای پرداختن به پایداری در پلت فرم های مبتنی بر کسب و کار است. پلت فرم های دیجیتال (مانند برنامه های کاربردی آنلاین و سیستم های گزارش دهی داخلی) فرصت های زیادی را فراهم می کنند که شامل استفاده کارآمدتر از منابع طبیعی و روش های کاهش هزینه های در رابطه با پسماند هستند. بااین حال، مطالعات تجربی بر روی پلت فرم های دیجیتال کمیاب هستند، چونکه مساله ای جدید است و دستیابی به داده های مرتبط مشکل است. در کسب و کار پایدار مبتنی بر پلتفرم، گزاره ارزش با جنبه های اقتصادی، محیطی و اجتماعی پایداری درهم تنیده شده اند. یافته ها نشان داده است که بعد اقتصادی بر کاهش هزینه ها، ایجاد درآمد از پسماند، افزایش دیده شدن برند شرکت ها و رستوران ها و یافتن مشتریان جدید تمرکز دارد. بعد محیطی شامل توجه به استفاده کارآمدتر از منابع طبیعی و درنتیجه کاهش گازهای مضر برای محیط زیست از پسماند است و بعد اجتماعی حول برابری و عدالت برای گروههای ذی نفع مختلف می چرخد و آگاهی در مورد مساله پسماند غذا در جامعه را زیاد می کند. ۲. بازیابی پسماند غذایی در مورد نمونه بعدی یک چاره نوآورانه مبتنی بر پلت فرم است که برای حل مشکلات ضایعات غذایی در کشور اندونزی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داده است که از آنجایکه هنوز افراد زیادی در اندونزی هستند که در خط فقر بسر می برند و نمی توانند روزانه غذای کافی بخورند و از سویی دیگر اندونزی به علت سرانه ی مصرف مواد غذایی رتبه دوم را دارد. این چاره نوآورانه مبتنی بر پلت فرم جهت کمک به پخش غذا در اندونزی با توزیع بهتر و ایجاد یک دسترسی غذای عادلانه تر به مردم فقیر و تغذیه ضعیف در کودکان، به وجود آمد. ۳. بستر اینترنت اشیا برای تشویق بازیافت در یک شهر هوشمند در نمونه ای دیگر استفاده از پلت فرم اینترنت اشیا برای تشویق بازیافت در یک شهر هوشمند است. شهرها به منبعی پایان ناپذیر از داده های تولیدی تبدیل گشته اند که بعد از پردازش، به اطلاعات مفیدی برای تصمیم گیری و بهبود فرآیندهای انجام شده در آن تبدیل می شوند. در این مجموعه از فرآیندها، فرآیندهای بهینه سازی مسیرهای جمع آوری پسماند برجسته شده اند. این اطلاعات همینطور امکان ایجاد مکانیسم هایی را فراهم می آورد تا شهروندان را برای بازیافت پسماند تشویق کنند. بنابراین، در این نوع پلتفرم، یک پلت فرم اینترنت اشیا برپایه مدلی از عوامل عرضه شده است که امکان جذب، تحلیل و تصمیم گیری برای تشویق فرایند بازیافت پسماند در شهر را فراهم می آورد و همینطور امکان ایجاد مسیرهای بهینه برای جمع آوری پسماند با عنایت به وضعیت اشغال کانتینرها را فراهم می آورد. گروه کشاورزی و منابع طبیعی دیجیتال پژوهشگاه فضای مجازی در جمع بندی این گزارش تاکید کرده است: استفاده از پلت فرم های دیجیتال می توانند ما را در رسیدن به مدیریتی سریع و در دسترس برای همگان در ارتباط با پسماند بخصوص دورریز مواد غذایی یاری کنند. در ایران یکی از دلایل ایجاد مشکلات محیط زیستی نبود آگاهی جمعی و استفاده نادرست از خدمات اکوسیستم هاست. از این رو با استفاده از پلت فرم های دیجیتال میتوان آموزش محیط زیست را در سطوح شهری و روستایی در میان جوامع محلی افزایش داد چون که دسترسی به اینترنت در اغلب نقاط ایران فراهم است و استفاده از پلت فرم ها را بسیار راحتتر خواهد نمود و از راه آن میتوان در مناطق شهری بر روی آموزش تفکیک پسماند از مبدأ، کاهش تولید پسماند و از سویی بازیافت و کمپوست پسماندها به مردم آگاهی بخشی کرد. در جوامع روستایی هم با حضور افراد توانمند و متخصص برای اطلاع رسانی و آموزش در مورد کار با پلت فرم ها دیجیتال در راستاهای حفظ و حراست از ارزش های محیط زیستی و مناطق چهارگانه تحت حفاظت که اغلب در نزدیکی روستاها قرار گرفته اند میتوان از صدمه های وارده به این مناطق کاسته و کسب وکارهای پایدار برای روستاییان از این طریق ایجاد کرد. بعنوان نمونه میتوان از راه پلت فرم های دیجیتال، اکوتوریسم (گردشگری همراه با حفظ محیط زیست) را گسترش داده و سبب کسب درآمد برای جوامع محلی و ذی نفعان و از سویی برقراری ارتباطی سالم با محیط زیست برای مردم شد.
منبع: سئو بوی
