امکان خرید آنلاین با احراز هویت بیومتریک گوگل پلی 
قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی در رقابت های آسیایی باحمایت همراه اول 
امضای قرارداد توسعه زیرساخت شهر هوشمند بین ایرانسل و قائمشهر 
موبایل های گوگل به اینترنت ماهواره ای متصل می شوند 
به گزارش سئو بوی عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر با ابراز تاسف نسبت به فعالیت های بی هویت و بی جهت دانشگاه ها در حوزه هوش مصنوعی، اظهار داشت: دانشگاه ها باید از این رخوت و بی مسالگی به سمت مسئله محوری هدایت شوند و ارتباط با بازار، سرمایه گذار و اکوسیستم کارآفرینی را ایجاد کنند.
دکتر عمار جلالی منش در گفتگو با ایسنا ضمن تشریح موانع توسعه هوش مصنوعی در کشور، یکی از موانع مهم بر سر راه توسعه هوش مصنوعی در ایران را شرایط اقتصادی دانست و اظهار نمود: از یک سو اکوسیستم کارآفرینی در حوزه های فناوری در ایران کوچک و از جانب دیگر سطح درآمد در جامعه پایین است و با عنایت به اینکه هوش مصنوعی به امکانات پردازش و سخت افزار وابسته است، کالای لوکسی برای جامعه ما محسوب می شود؛ یعنی تنها بخش کوچکی از مردم می توانند از محصولات و خدمات آن استفاده کنند. ازاین رو شاید انتظار حجم بازار محصولات هوش مصنوعی در کشورهای پیشرفته برای ایران چندان واقع بینانه نباشد.
معاون اطلاعات علم و فناوری ایران در ایرانداک تصریح کرد: هوش مصنوعی بیشتر از اینکه محصولی خالص باشد، یک توانمندساز است و به ارتقای محصولات و تولیدات موجود و افزایش بهره وری آنان کمک می نماید، این درحالی است که کشور ما در تولید محصولات تکنولوژیکی ضعیف است، در نتیجه تعداد محصولاتی که بتوان با استفاده از هوش مصنوعی آنها را ارتقا داد هم کم است.
این مدرس دانشگاه، مانع بعدی در راه توسعه هوش مصنوعی در کشور را مساله محور نبودن دانشگاه ها دانست و اظهار داشت: دانشگاه ها به کاربردهای واقعی هوش مصنوعی توجه نمی کنند، باآنکه تولیدات علمی ایران در حوزه هوش مصنوعی در بعضی موارد ارزش علمی بالایی دارد، ولی در بیشتر موارد کارآمد نیستند.
وی افزود: ابزارها و الگوریتم هایی که در پژوهش های دانشگاهی توسعه می یابند، تا ایجاد نرم افزارها، خدمات و محصولاتی که مشکلات صنعت را حل کرده و بازار داخلی یا بین المللی داشته باشند، فاصله دارند.
معاون اطلاعات علم و فناوری ایران در ایرانداک خاطرنشان کرد: دانشگاه ها هنوز رویکرد مسئله محور ندارند. بهتر است ابتدا مسئله ای واقعی در حوزه هوش مصنوعی تعریف شود، بعد از آن رساله ها، رساله ها و پژوهش ها در دانشگاه به سمت آن حرکت کنند. نمونه ای از این مسائل، کاهش هزینه ها در مدیریت شهری، مدیریت هوشمند انرژی، سیستم های تشخیص و درمان با استفاده از هوش مصنوعی، مدیریت هوشمند ترافیک شهری و جاده ای، مدیریت آلاینده ها و مدیریت هوشمند محیط زیست هستند.
جلالی منش در پاسخ به سوالی در خصوص حمایت های دولت، اظهار نمود: ما خیلی به دنبال حمایت دولت نیستیم، با اینکه بی انصافی است که بگوییم دولت هیچ حمایتی نمی کند، با وجود اینکه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در برگزاری رویدادها و هزینه های تجهیزات نهادها کمک می نماید، ولی ما بیشتر سرمایه مورد نیاز برای تیم های کارآفرین را از سرمایه گذار خصوصی می گیریم.
وی افزود: مهم ترین نهادی که هم اکنون به ما کمک نمی کند، دانشگاه است. متاسفانه دانشگاه ها در حوزه هوش مصنوعی بی هویت و بی جهت فعالیت می نمایند، درحالی که اگر درست هدایت و حمایت شوند و درست سیاست گذاری شوند، می توانند نقطه شروع خوبی برای تولید محصولات و خدمات حوزه هوش مصنوعی باشند. در واقع فرآیند پیش شتابدهی بعضی از تیم های کارآفرین در دانشگاها اتفاق می افتد و نتایج خیلی از رساله ها و پروژه ها و تیم های کاری تشکیل شده در دانشگاه، می تواند ورودی اکوسیستم کارآفرینی در حوزه هوش مصنوعی باشد.
جلالی منش خاطرنشان کرد: نخستین کاری که دولت می تواند انجام دهد، این است که با سیاستگذاری درست، دانشگاه را از این رخوت و بی مسالگی به سمت مسئله محوری هدایت کند و ارتباط دانشگاه با بازار، سرمایه گذار و اکوسیستم کارآفرینی را تقویت کند. طرح درس ها و مکانیسم های آموزش و پژوهش در دانشگاه باید تغییر کنند و برای درس های کاربردی پروژه های تیمی که منجر به تولید محصول می شوند، تعریف شود. چون حالا بیشینه نیروی انسانی متخصص هنوز در دانشگاه ها تربیت می شوند و اگر مهارت و خلاقیت نداشته باشند، اکوسیستم کارآفرینی کشور هم گرفتار کمبود نیروی انسانی می شود.
این مدرس دانشگاه امیرکبیر متذکر شد: سیاست گذاران به اکوسیستم کارآفرینی به صورت واقعی اهمیت بدهند، نه به صورت نمایشی، قوانین و مقررات نوشته شده را تا حد امکان ساده کنند و بیشتر از کوشش برای حمایت مالی از کارآفرینی، فرایندها و مقررات را تسهیل کنند. آئین نامه های ارتقاء یا نظام هایی که برای ارزیابی دانشگاه ها وجود دارد، به اشتغال دانشجویان توجه نمی کنند و در بسیاری موارد، دانشجویانی که حتی شاگرد اول هستند هم بحران کار دارند. در حالیکه باید بخش مهمی از شاخصهای ارزیابی دانشگاه ها را بر این مبنا بگذارند که استادان یا نهادهای دانشگاهی چقدر به اکوسیستم کارآفرینی کمک می کنند و اکوسیستم های کارآفرینی چقدر در این دانشگاه ها واقعی است؟
وی لازمه این تغییرات را همگرا شدن همه اجزاء در دانشگاه ها دانست و اظهار داشت: همراستایی بین نیاز واقعی دانشجو و طراحی سیستم های دانشگاهی وجود ندارد. استادان باید بیشتر با هم همگرا شوند و طرح درس های مشترک را بگونه ای طراحی نمایند که منجر به ایجاد یک تیم و حل یک مسئله واقعی شود. باید به جای تربیت دانشجویان درس خوان، دانشجویانی با مهارت حل یک مسئله واقعی تربیت نماییم.
جلالی منش، خطاب به خانواده هایی که هنوز معتقدند اگر کسی شاگرد اول باشد، آینده خوبی خواهد داشت، اظهار داشت: دانشجوها و خانواده ها باید بدانند اگر دانشجویی نتواند یک مسئله واقعی را حل کند، تولید واقعی داشته باشد و با دنیای کسب و کار و بازار ارتباط برقرار کند، موفق نخواهد شد.
معاون اطلاعات علم و فناوری ایران در ایرانداک در ادامه صحبت هایش به کارهای انجام شده در ایرانداک اشاره نمود و اظهار داشت: ما در چند سال گذشته چندین آزمایشگاه همچون آزمایشگاه تعامل انسان و ماشین را ایجاد کردیم و محصولی به اسم “روبوداک” را توسعه دادیم. این ربات اجتماعی نخستین ربات فارسی زبان کشور است که به فارسی تکلم می کند، می شنود و پاسخ می دهد. “روبوداک” یک ربات هوشمند است که به پژوهشگر در انجام فعالیت های پژوهش همچون جستجو و مستندسازی کمک می نماید. این ربات پژوهشیار یک سال و نیم است که بوجود آمده و الان نسخه دوم آن در حال توسعه است. با وجود کمبود منابع مالی در پژوهشگاه و نبود پشتیبانی از سوی نهادهای علم و فناوری کشور و کندی در توسعه این پلت فرم به علت کمبود منابع مالی، راهبران آزمایشگاه تعامل انسان و ماشین به دنبال راهبردهایی برای خودکفا کردن این پروژه و ورود بخش خصوصی به آن هستند.
وی در انتها تصریح کرد: ما در پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایرانداک) با کمک بخش خصوصی نخستین شتاب دهنده تخصصی هوش مصنوعی در کشور را با نام تجاری “همتک” را بوجود آورده ایم. در این شتابدهنده تیم های کارآفرین که بیشتر آنان از دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه های برتر کشور هستند، تحت مربی گری خبره ترین کارآفرینان داخلی و بین المللی قرار می گیرند و بعد از تکمیل محصولات و خدمات خود، به سرمایه گذاران و صنعت معرفی می گردند تا مراحل بعدی رشد، سرمایه گذاری و بلوغ خویش را سپری کنند. دوره اول شتابدهی از اوایل سال ۱۳۹۷ شروع شده و الان ۶ تیم کارآفرین در این شتابدهنده مشغول فعالیت هستند که همگی در حوزه هوش مصنوعی کار می کنند. جالب است بدانید یکی از این تیم ها بر روی محصولی کار می کند که پیش تر بعنوان پروژه یکی از درس های کارشناسی که من عرضه کرده بودم، به شکل تیمی بوجود آمده بود.
دکتر عمار جلالی منش در گفتگو با ایسنا ضمن تشریح موانع توسعه هوش مصنوعی در کشور، یکی از موانع مهم بر سر راه توسعه هوش مصنوعی در ایران را شرایط اقتصادی دانست و اظهار نمود: از یک سو اکوسیستم کارآفرینی در حوزه های فناوری در ایران کوچک و از جانب دیگر سطح درآمد در جامعه پایین است و با عنایت به اینکه هوش مصنوعی به امکانات پردازش و سخت افزار وابسته است، کالای لوکسی برای جامعه ما محسوب می شود؛ یعنی تنها بخش کوچکی از مردم می توانند از محصولات و خدمات آن استفاده کنند. ازاین رو شاید انتظار حجم بازار محصولات هوش مصنوعی در کشورهای پیشرفته برای ایران چندان واقع بینانه نباشد.
معاون اطلاعات علم و فناوری ایران در ایرانداک تصریح کرد: هوش مصنوعی بیشتر از اینکه محصولی خالص باشد، یک توانمندساز است و به ارتقای محصولات و تولیدات موجود و افزایش بهره وری آنان کمک می نماید، این درحالی است که کشور ما در تولید محصولات تکنولوژیکی ضعیف است، در نتیجه تعداد محصولاتی که بتوان با استفاده از هوش مصنوعی آنها را ارتقا داد هم کم است.
این مدرس دانشگاه، مانع بعدی در راه توسعه هوش مصنوعی در کشور را مساله محور نبودن دانشگاه ها دانست و اظهار داشت: دانشگاه ها به کاربردهای واقعی هوش مصنوعی توجه نمی کنند، باآنکه تولیدات علمی ایران در حوزه هوش مصنوعی در بعضی موارد ارزش علمی بالایی دارد، ولی در بیشتر موارد کارآمد نیستند.
وی افزود: ابزارها و الگوریتم هایی که در پژوهش های دانشگاهی توسعه می یابند، تا ایجاد نرم افزارها، خدمات و محصولاتی که مشکلات صنعت را حل کرده و بازار داخلی یا بین المللی داشته باشند، فاصله دارند.
معاون اطلاعات علم و فناوری ایران در ایرانداک خاطرنشان کرد: دانشگاه ها هنوز رویکرد مسئله محور ندارند. بهتر است ابتدا مسئله ای واقعی در حوزه هوش مصنوعی تعریف شود، بعد از آن رساله ها، رساله ها و پژوهش ها در دانشگاه به سمت آن حرکت کنند. نمونه ای از این مسائل، کاهش هزینه ها در مدیریت شهری، مدیریت هوشمند انرژی، سیستم های تشخیص و درمان با استفاده از هوش مصنوعی، مدیریت هوشمند ترافیک شهری و جاده ای، مدیریت آلاینده ها و مدیریت هوشمند محیط زیست هستند.
جلالی منش در پاسخ به سوالی در خصوص حمایت های دولت، اظهار نمود: ما خیلی به دنبال حمایت دولت نیستیم، با اینکه بی انصافی است که بگوییم دولت هیچ حمایتی نمی کند، با وجود اینکه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در برگزاری رویدادها و هزینه های تجهیزات نهادها کمک می نماید، ولی ما بیشتر سرمایه مورد نیاز برای تیم های کارآفرین را از سرمایه گذار خصوصی می گیریم.
وی افزود: مهم ترین نهادی که هم اکنون به ما کمک نمی کند، دانشگاه است. متاسفانه دانشگاه ها در حوزه هوش مصنوعی بی هویت و بی جهت فعالیت می نمایند، درحالی که اگر درست هدایت و حمایت شوند و درست سیاست گذاری شوند، می توانند نقطه شروع خوبی برای تولید محصولات و خدمات حوزه هوش مصنوعی باشند. در واقع فرآیند پیش شتابدهی بعضی از تیم های کارآفرین در دانشگاها اتفاق می افتد و نتایج خیلی از رساله ها و پروژه ها و تیم های کاری تشکیل شده در دانشگاه، می تواند ورودی اکوسیستم کارآفرینی در حوزه هوش مصنوعی باشد.
جلالی منش خاطرنشان کرد: نخستین کاری که دولت می تواند انجام دهد، این است که با سیاستگذاری درست، دانشگاه را از این رخوت و بی مسالگی به سمت مسئله محوری هدایت کند و ارتباط دانشگاه با بازار، سرمایه گذار و اکوسیستم کارآفرینی را تقویت کند. طرح درس ها و مکانیسم های آموزش و پژوهش در دانشگاه باید تغییر کنند و برای درس های کاربردی پروژه های تیمی که منجر به تولید محصول می شوند، تعریف شود. چون حالا بیشینه نیروی انسانی متخصص هنوز در دانشگاه ها تربیت می شوند و اگر مهارت و خلاقیت نداشته باشند، اکوسیستم کارآفرینی کشور هم گرفتار کمبود نیروی انسانی می شود.
این مدرس دانشگاه امیرکبیر متذکر شد: سیاست گذاران به اکوسیستم کارآفرینی به صورت واقعی اهمیت بدهند، نه به صورت نمایشی، قوانین و مقررات نوشته شده را تا حد امکان ساده کنند و بیشتر از کوشش برای حمایت مالی از کارآفرینی، فرایندها و مقررات را تسهیل کنند. آئین نامه های ارتقاء یا نظام هایی که برای ارزیابی دانشگاه ها وجود دارد، به اشتغال دانشجویان توجه نمی کنند و در بسیاری موارد، دانشجویانی که حتی شاگرد اول هستند هم بحران کار دارند. در حالیکه باید بخش مهمی از شاخصهای ارزیابی دانشگاه ها را بر این مبنا بگذارند که استادان یا نهادهای دانشگاهی چقدر به اکوسیستم کارآفرینی کمک می کنند و اکوسیستم های کارآفرینی چقدر در این دانشگاه ها واقعی است؟
وی لازمه این تغییرات را همگرا شدن همه اجزاء در دانشگاه ها دانست و اظهار داشت: همراستایی بین نیاز واقعی دانشجو و طراحی سیستم های دانشگاهی وجود ندارد. استادان باید بیشتر با هم همگرا شوند و طرح درس های مشترک را بگونه ای طراحی نمایند که منجر به ایجاد یک تیم و حل یک مسئله واقعی شود. باید به جای تربیت دانشجویان درس خوان، دانشجویانی با مهارت حل یک مسئله واقعی تربیت نماییم.
جلالی منش، خطاب به خانواده هایی که هنوز معتقدند اگر کسی شاگرد اول باشد، آینده خوبی خواهد داشت، اظهار داشت: دانشجوها و خانواده ها باید بدانند اگر دانشجویی نتواند یک مسئله واقعی را حل کند، تولید واقعی داشته باشد و با دنیای کسب و کار و بازار ارتباط برقرار کند، موفق نخواهد شد.
معاون اطلاعات علم و فناوری ایران در ایرانداک در ادامه صحبت هایش به کارهای انجام شده در ایرانداک اشاره نمود و اظهار داشت: ما در چند سال گذشته چندین آزمایشگاه همچون آزمایشگاه تعامل انسان و ماشین را ایجاد کردیم و محصولی به اسم “روبوداک” را توسعه دادیم. این ربات اجتماعی نخستین ربات فارسی زبان کشور است که به فارسی تکلم می کند، می شنود و پاسخ می دهد. “روبوداک” یک ربات هوشمند است که به پژوهشگر در انجام فعالیت های پژوهش همچون جستجو و مستندسازی کمک می نماید. این ربات پژوهشیار یک سال و نیم است که بوجود آمده و الان نسخه دوم آن در حال توسعه است. با وجود کمبود منابع مالی در پژوهشگاه و نبود پشتیبانی از سوی نهادهای علم و فناوری کشور و کندی در توسعه این پلت فرم به علت کمبود منابع مالی، راهبران آزمایشگاه تعامل انسان و ماشین به دنبال راهبردهایی برای خودکفا کردن این پروژه و ورود بخش خصوصی به آن هستند.
وی در انتها تصریح کرد: ما در پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایرانداک) با کمک بخش خصوصی نخستین شتاب دهنده تخصصی هوش مصنوعی در کشور را با نام تجاری “همتک” را بوجود آورده ایم. در این شتابدهنده تیم های کارآفرین که بیشتر آنان از دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه های برتر کشور هستند، تحت مربی گری خبره ترین کارآفرینان داخلی و بین المللی قرار می گیرند و بعد از تکمیل محصولات و خدمات خود، به سرمایه گذاران و صنعت معرفی می گردند تا مراحل بعدی رشد، سرمایه گذاری و بلوغ خویش را سپری کنند. دوره اول شتابدهی از اوایل سال ۱۳۹۷ شروع شده و الان ۶ تیم کارآفرین در این شتابدهنده مشغول فعالیت هستند که همگی در حوزه هوش مصنوعی کار می کنند. جالب است بدانید یکی از این تیم ها بر روی محصولی کار می کند که پیش تر بعنوان پروژه یکی از درس های کارشناسی که من عرضه کرده بودم، به شکل تیمی بوجود آمده بود.
